Jongerenontmoetingsplek
Jongerenontmoetingsplek, oftewel een JOP. Een voor mij altijd verbazingwekkend aanzicht. Een hangplek ‘speciaal’ gecreëerd voor de jeugd, zodat ze een plek krijgen die ze ook verdienen in de maatschappij, in de openbare ruimte.
Maar de JOPs, de plekken die de jeugd krijgt, zien er toch helemaal niet aantrekkelijk uit. Ik krijg van een stuk staal of een halve container in ieder geval geen fijn huiskamergevoel. Of ligt dit aan mij? Vaak lijken ze weggestopt te zijn, zo ver mogelijk achter in de gemeente op een plek waar niemand komt. Dit zal wel te maken hebben met het ‘not in my backyard’ fenomeen wat rondom jeugd nogal heerst. Jongeren moeten een plek krijgen, maar niet in mijn wijk….
Toen ik weer eens voorbij een JOP fietste, wekte dit mijn nieuwsgierigheid op. Eerst om eens te vergelijken wat een JOP nou eigenlijk kost in vergelijking met bijvoorbeeld een calisthenicspark. Vanaf een prijs van rond de €6.000 tot aan €20.000 zijn JOPs in verschillende vormen en maten verkrijgbaar. Naar mijn inzien allemaal even onaantrekkelijk en zonder enige uitdaging. Bij een calisthenicspark zitten we ongeveer richting hetzelfde prijskaartje.
Nu snap ik ook wel dat niet iedereen pull-ups wil doen en dat chillen op een bankje net zo goed nodig is. Dus wat willen de jongeren eigenlijk zelf?
Wat willen jongeren zelf?
Dit is een vraag waar wij (LINES) ons veel mee bezighouden. We proberen immers de brug te slaan tussen de urban scene (wat vaak jongeren zijn) en beleid. Een stellig eenduidig antwoord bestaat hier niet. Jongeren zijn net zoals volwassenen en kinderen allemaal anders. De een wil daar hangen en voelt zich op die plek fijn en de ander wil totaal iets anders.
In een onderzoek in Antwerpen is gekeken naar het belang van rondhangen. Waarom hangen jongeren in de openbare ruimte?
Het helpt bij het vormen van een eigen identiteit.
Het is bevorderlijk voor sociale cohesie onder jongeren, het vormen van sociale eigenschappen en het creëren van vriendschappen.
Het is een moment in de ontwikkelingsfase waar ze afstand nemen van autoriteitsfiguren en zich gaan spiegelen aan gelijkgestemden. Het hoort dus bij de ontwikkeling richting het volwassen worden.
Het ontwikkelt normen en waarden.
Het realiseert binding met de wijk en woonplaats.
(Hangjongeren als verborgen experten, 2021)
Met andere woorden hoort het bij de ontwikkeling van jongeren richting het volwassen leven. Het op eigen benen staan, doen en laten wat je zelf wilt en het creëren van sociale vaardigheden. Iets wat haaks staat op hetgeen waar velen in het sociale domein ook over sparren:
Jongeren bewegen te weinig
Ze zitten te veel op hun telefoon
Ze zijn minder sociaal vaardig
Ze gamen te veel
Ze komen te weinig buiten
Etc.
In die zin is een JOP dus best een mooie uitvinding. Want als het echt een plek realiseert waar de jeugd zich kan ontwikkelen is dat natuurlijk top! Echter zit de uitstraling van de meeste JOPs mij niet lekker. Al helemaal niet nu ik de prijs weet van zo’n unit. Verder kunnen we nog gaan rekenen hoeveel jongeren het bedient. Als je een wijk hebt met 300 jongeren en er zijn 6 zitplekken in een standaard JOP, hoe groot is de groep die er dan op af komt (Maurice Doggen, 2008)?
Helaas kan ik vandaag geen oplossing bieden voor de problematiek die beschreven wordt rondom de jeugd. Wat mij wel opvalt is het frame waarin JOPs gepromoot worden door verschillende aannemersbedrijven:
Door het plaatsen van een JOP bepaal je als gemeente waar jongeren hangen, zodat ze geen overlast meer veroorzaken elders.
De JOPS zijn vandaal bestendigd en geluidsarm
Jongeren worden vaak geassocieerd met overlast, kies daarom een JOP….
Met een JOP zorg je ervoor dat jongeren anderen zo weinig mogelijk tot overlast kunnen zijn.
Alsof alle jongeren de oorzaak zijn van al de overlast wat men ervaart. Een zeer generaliserend beeld wordt er door verschillende partijen geschetst. Allemaal vanuit het oogpunt van de boze buurman die de buurtkinderen niet kan uitstaan. Maar waar zijn de aannemerspartijen die het vanuit de jeugd bekijken? Dat lijkt mij de oplossing. De jeugd vragen waar zíj behoefte aan hebben en in co-creatie werken aan plekken die voor iedereen zijn, zodat we een inclusieve openbare ruimte weten te creëren.
Comments