The Culture voorbij de stad: hoe Simon Mamahit aan The Culture werkt in Gelderland.

Simon Mamahit (Disci), verbinder en stadsdichter

Het is een gewone woensdagmiddag als ik Simon Mamahit bel. Ondanks dat we in dezelfde stad wonen, lukt fysiek afspreken niet. Drukke agenda’s, altijd onderweg, altijd bezig om de wereld een beetje mooier te maken. Geen probleem: via Teams verschijnt Simon in beeld, oortjes in, onderweg naar zijn volgende afspraak. "Ben ik goed te verstaan?" vraagt hij, terwijl hij zich voortbeweegt. Altijd in beweging, net als de jongerencultuur waar hij zich met hart en ziel voor inzet.

Sinds september werkt Simon bij Cultuur Oost. Zijn missie: jongerencultuur een stevige plek geven in de Groene Metropoolregio. Zeventien gemeenten, Van Harderwijk naar Maas en Waal tot aan Winterswijk.

"Ik werk aan jongerencultuur in de breedste zin", vertelt hij. "Van zuipketen tot 'Ik hou van Holland'-feestjes. Ik kan overal mee te maken krijgen. Ik neem hierin mijn ervaring van The Culture mee.”

Arnhem en Nijmegen zijn als stedelijke gebieden op de goede weg. In kleinere plaatsen is dat nog anders, merkt Simon. "Maar vergis je niet: ook daar leeft The Culture. Jongeren hebben door sociale media hetzelfde referentiekader. Hierdoor luisteren ze naar dezelfde beats, dragen dezelfde sneakers. Alleen: de fysieke plekken om samen te komen ontbreken vaak in minder stedelijke gebieden."

We praten over de uitdagingen. Simon kent ze maar al te goed: acht jaar ervaring in de cultuursector heeft hem gevormd. "Of je nu in de stad zit of in een dorp, je loopt tegen dezelfde vragen aan: Waar is ruimte? Waar is geld? Hoe bouw je een community?"

In minder stedelijke gebieden zijn die vragen nóg prangender. "Cultuurambtenaren zijn vaak hardwerkende mensen met soms weinig tijd voor cultuur in hun pakket" zegt Simon. "Dan moet je écht creatief zijn." Daar komt Cultuur Oost in beeld als smeerolie, als stille kracht achter initiatieven. "We ondersteunen waar het knelt. Maar soms duurt het jaren voor iets echt wortel schiet en dat is lastig. Het vereist veel samenwerken en als er een wisseling van wethouder is, dan kan alles plots veranderen.”

Geduld, benadrukt Simon keer op keer. "Verwacht niet dat het na een halfjaar staat als een huis. Je moet incalculeren dat het soms drie keer fout gaat voor het lukt."

In het gesprek pakt Simon steeds terug naar het belang van beleid. Hierdoor vraag ik hem of het niet juist begint bij een aanjager, bij de behoefte vanuit The Culture?

"Zeker. Iemand die vanuit intrinsieke motivatie aan de slag gaat met The Culture, dat is goud waard. Maar gemeenten kunnen daar wel de deur voor open zetten. Je kunt grassroots faciliteren zonder het zelf te verzinnen of op te leggen."

Een goed voorbeeld noemt hij U-create vanuit de popschool in Harderwijk. "Daar kozen ze bewust voor hiphop. Ze gaven iemand de ruimte, ondersteunden waar nodig. En zie: het werkt."

Simon pleit voor het top-down faciliteren van bottom-up initiatieven. Volgens Simon begint het vaak bij de gemeente waar een wens ontstaat om tijd, middelen en uren beschikbaar te stellen. Het voortouw te nemen in het verbreden van het culturele aanbod. Het is daarom niet bottom-up, er moet eerst in beleid ruimte gemaakt worden voor deze initiatieven waardoor de nieuwe initiatieven juist begeleid en gefaciliteerd worden.

We hebben het over de behoefte van jongeren in dorpen of kleinere kernen. Is dit wel hetzelfde? En is het verenigingsleven daar niet gewoon sterker? Simon knikt: "Dat is er zeker. Maar vraag jongeren zelf wat ze willen, en je hoort iets anders dan fanfare of majorette. Er is meer en dat moeten we ondersteunen."

Hoe bereik je die jongeren dan? Simon lacht: "Met pizza en een drankje. Nodig ze uit, vraag wat ze nodig hebben. Begin klein. Maak het makkelijk en geef vertrouwen."

Toch is het niet altijd makkelijk. "Het inzetten van The Culture voor maatschappelijke doeleinden is niet altijd kapitaalkrachtig en soms is de The Culture onwetend over subsidies. Aan de andere kant is de muziekindustrie wel kapitaalkrachtig. Dit maakt dat The Culture twee verschillende werelden heeft. Hier en daar is wel wat overlap, maar er zijn daarin andere belangen. Het begint wel te landen. In The Culture zie je een shift waarbij mensen hun discipline ook steeds meer zien als sociaal instrument.”

The Culture hoort bij amateurkunsten, stelt hij. "Er zijn potjes voor. Maar veel mensen weten dat nog niet. Vanuit beleid en de gemeente moeten we het duidelijker maken dat er ook voor hiphop, voor The Culture ondersteuning is.”

Zijn boodschap is helder: Formuleer een wens als gemeente of instelling, alloceer middelen, personeel en open deuren, bied kaders, heb vertrouwen en durf een traject aan te gaan dat bijdraagt aan veel meer dan alleen jongerencultuurbeleid. Een investering in iets nieuws als integraal jongerencultuurbeleid betaalt zich terug op manieren die we nu nog niet kunnen voorzien.

"Het is inmiddels echt niet meer nieuw voor iedereen", besluit Simon. “Rapporten als On(ver)vangbaar en de Boekman publicatie over The Culture laten dat zien. Nu is het zaak dat we van interesse naar investering gaan. Dat we uitspreken geïnteresseerd te zijn en dan daad bij woord voegen. We moeten er iets van maken dat toekomstbestendig is.”

Meer weten over Simon Mamahit?

Cultuur Oost Onze Mensen – Simon Mamahit

Simon Mamahit LinkedIn

Op de hoogte blijven van alles wat met straatsport en The Culture te maken heeft? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief via dit Inschrijfformulier.